Daan Cosman (32) woont met zijn vriendin (36), dochter van 2,5 en zoontje van 1 aan de Amstelkade in een huurappartement van 70 vierkante meter op 1 hoog. Binnenkort verhuizen ze naar een jaren ’30 koopwoning in Haarlem, mét tuin. Het liefst waren ze in Amsterdam blijven wonen.

“Vijf jaar geleden zijn we in ons appartement getrokken. Daarvoor pendelden we heen en weer tussen onze appartementen. Toen we samen iets zochten, spraken we op een bruiloft iemand die nét een pand had gekocht op de Amstelkade. Zij zocht nog huurders. Het appartement moest nog worden opgeknapt, maar als wij dat zelf deden, kregen we korting op de huur. Uiteindelijk hebben we vrij veel geld in dit appartement gestopt, maar we wonen hier fijn. De woonkamer is heel licht en ruim en je kijkt fijn uit over het water. De slaapkamers zijn alleen behoorlijk klein. De buurt was even wennen; ik woonde in het centrum en vond de Rivierenbuurt in het begin saai. Nu vinden we het juist heel erg fijn om hier te wonen. Het speeltuintje waar we de eerste jaren straal overheen keken, is nu dé ontmoetingsplek en de kinderen kunnen hier heerlijk spelen.”

‘Het is echt te klein voor ons vieren’

Intensieve zoektocht

“Hoe fijn ook, het huis is toch echt te klein voor ons vieren. Toen onze dochter werd geboren, vonden we het tijd om iets te gaan kopen. Het liefst in Amsterdam. Een half jaar hebben we actief gezocht, maar het was het steeds nét niet of veel te duur. Daarna zijn we ook buiten Amsterdam gaan zoeken. Op Funda zochten we in heel groot-Amsterdam. In tweeënhalf jaar hebben we zo’n tachtig woningen bekeken. In Utrecht, Broek in Waterland en vooral in Haarlem. Het was een bizarre tijd.”

Beetje geluk

“Uiteindelijk moet je ook een beetje geluk hebben: we hadden een afspraak om een woning te bekijken zonder makelaar en reden er een uurtje eerder langs. Er waren andere kijkers. We trokken de stoute schoenen aan en belden aan, ook al waren we veel te vroeg. Al heel snel wisten we het: dit moet ‘m worden! Meteen hebben we gevraagd of er al een openingsbod lag en dat bleek niet het geval. We zijn naar buiten gesprint en hebben telefonisch het openingsbod gedaan, net boven de vraagprijs. Diezelfde avond hoorden we dat het was geaccepteerd. De eigenaar moest snel van het huis af. We hebben echt mazzel gehad.”

‘We moeten straks forenzen’

Dubbel

“Hoe blij we ook zijn dat we een zoektocht van drie jaar kunnen afsluiten, het voelt dubbel: mijn vriendin en ik werken allebei in Amsterdam, we hebben er vrienden en mijn ouders wonen er. We moeten straks forenzen en goed plannen om de kinderen naar de opvang te brengen en te halen. Aan de andere kant krijgen we meer ruimte, een diepe tuin, wonen we vlakbij een park en zijn we zo op het strand. En eindelijk kunnen we onze dochter inschrijven voor een school. We wilden de kinderen niet van school laten veranderen dus dat hadden we nog niet gedaan.”

Keuzes maken

“Als ik alleen mijn gevoel had gevolgd, was ik in Amsterdam blijven wonen. Maar uiteindelijk moet je ook praktische keuzes maken. Ik ben blij met ons nieuwe huis. We beginnen aan de volgende fase in ons leven en kijken daar erg naar uit.”